Santiago
Vroeger kon het gewoon niet anders: een pelgrim naar Santiago vertrok thuis, bijna altijd te voet (en … liep naar huis terug).
Nu is het mogelijk om helemaal vanuit Nederland, via België en Frankrijk, naar Santiago de Compostela (en terug !) te lopen of te fietsen aan de hand van reisgidsen en markeringen onderweg.
Wilt u de reis naar Santiago bewandelen, maak dan kennis met het Nederlands Genootschap van Sint Jacob. Bezoek de website en vindt veel informatie over de pelgrimswegen naar Santiago en antwoorden op de andere gestelde vragen.
Het Nederlands genootschap is opgereicht op 25 juli 1986, de naamdag van Sint Jacob en wil de belangstelling voor de pelgrimstocht, in heden en verlden, vergroten en verdiepen. Het genootschap wil dit ondermeer bereiken door het op weg helpen van wandelaars, fietsers en anderen die naar Santiago de Compostella willen gaan. Natuurlijk is ook het uitwisselen van ervaringen tussen de leden onderling een groot goed.
Religieus Erfgoedlogies B&B De Oude Pastorie in Swolgen, Noord-Limburg heeft uiteraard ook haar hart liggen bij alle pelgrims die, niet alleen het Pieterpad lopen, maar ook zij die hun weg vervolgen Santiago de Compostela.
De komende maanden heeft Eethuis Bram de Sint Jacobsschelp op het menu staan, dus loop via Swolgen naar Maasticht en vervolg dan uw pad naar Santiago. Nadat u bij Eethuis Bram de Jacobbsschelpen gegeten heeft en bij de Oude Pastorie uw stempeltje heeft opgehaald vervolgt u de inspirerende en loslatende route richting Sint Jacob.
De Jacobsstaf, omstreeks 1780 gemaakt door de beroemde Amsterdamse instrumentenmaker Johannus van Keulen, is gebruikt tot in de 18e eeuw. Op iedere zijde van die ebbenhouten lat staat een graden verdeling die past bij een van de latten die er dwars op geschroefd kunnen worden. Je zet die stok voor je oog en dan schuif je die lat tot je bijvoorbeeld de horizon en de zon hebt en dan lees je precies de hoogte af. Er zijn er niet zoveel meer van want als ze kapot gingen werden ze weggegooid.
De betekenis van de de Sint Jabocsschelp; De pelgrimsweg wordt soms de zoektocht naar de kostbare parel genoemd. De schelp op de hoed of rugzak van de pelgrim verwijst naar de pareloester. De parel is symbool van het doel van de pelgrimstocht. De diepste zin van het mensenlijk bestaan. Een leuk wetenswaardigheidje is dat in tegenstelling tot het logo van Shell de pelgrims de schelp met de sluiting naar boven dragen!
Sint Jacobs-kruis kruid
Het ene plantje of diertje kan niet overleven zonder het andere. Jaren van aanpassing en ontwikkeling hebben ervoor gezorgd dat door natuurlijke selectie de juiste aantallen van elk wezentje en plantje overblijven om een juist evenwicht van een bepaald soort te behouden.
Zo heb je bijvoorbeeld het Sint-Jacobsvlindertje, een zwart nachtvlindertje met rode aftekeningen. Dit vlindertje kan je af en toe ook overdag bewonderen. Het grappige aan dit beestje is dat het als vlinder niet meer eet. Misschien is dit wel omdat het als rups zo’n gezonde eetlust heeft dat het voor de rest van zijn leven hierop kan teren.
Als afweer tegen zijn vijanden eet hij giftige planten. Het gif in de planten gebruikt de rups dan als beschermig tegen bv. vogels die op zoek zijn naar een lekker maaltje. De link van het vlindertje naar het Sint Jacobskruiskruid (Senecio jacobaea) is nu wel vlug gelegd. Dit erg giftige kruid is een ideale bron voor de stoffen (alkaloiden) die het vlindertje nodig heeft als afweer.
Met goede bedoelingen (meer Sint Jacobs-vlinders) werden er gebieden ingezaaid met dit kruid. Niet goed over nagedacht bleek later. Want zo als vaker, als de mens de natuur een ‘handje’ wil helpen, werd er geen rekening gehouden met het natuurlijke balans die door de jaren heen in het gebied was ontstaan en nam het kruid, dat zich erg snel verspreidt, de overhand. Leuk voor de vlinder zul je zeggen. Toch zit er hier een addertje onder het ‘kruid’.
Het gif uit dit gele kruid is heel schadelijk voor de lever van paarden en runderen. De lever van deze dieren voert de schadelijke stoffen niet af maar slaat deze op waardoor de lever op den duur ernstig beschadigt. Dit kan erg pijnlijk zijn voor het dier. Het erge van deze vergiftiging is dat er vaak niks meer aan te doen is als je eenmaal de symptomen gaat herkennen. Verschillende dieren zijn er al aan gestorven.
Symptomen zijn o.a. zenuwachtigheid, gewichtsverlies, diarree, vochtophoping, geen lust meer om te werken en soms onvoorspelbaar gedrag als reactie op de pijn, wat tot gevaarlijke situaties kan leiden.
Zelfs na het maaien, blijft het gif zijn kracht behouden en is het ook hier weer duidelijk dat het belangrijk is dat je de oorsprong van je hooi kent. In Engeland en Amerika, waar het Sint Jacobskruiskruid ondertussen een plaag is, is men verplicht het kruid te verdelgen als men dit aantreft.
Het vervelende is dat het kruid moeilijk te verdelgen is. Een plant kan tot wel 200.000 zaadjes voortbrengen en de zaden kunnen zelfs jaren later ontkiemen. Je kan het kruid uittrekken (handschoenen aan!) maar als er een stuk wortel blijft zitten, bestaat de kans dat het kruid gewoon terug komt. Het verspreidt zich snel dus het is belangrijk dat ook omliggende percelen Sint Jacobskruiskruid-vrij worden gemaakt. Je kan de gemaaide en uitgetrokken stukken het best verbranden. Let wel op! Het kruid is ook voor ons giftig!
Van juni tot oktober is de bloeitijd van dit kruid. Rekening houdend met de snelle verspreiding kan je ze dus het best voor deze tijd zo veel mogelijk verwijderen.
Tip: Bescherm zoveel mogelijk paarden en breng andere paardenvrienden op de hoogte van dit kruid. Dit kan je doen door dit artikel door te sturen.